İnsanın on bir yılının geçtiği, acı tatlı hatıralar yaşadığı, önemli kişiler tanıdığı, genç yaşta sorumluluklar alarak önemli kararlara imza attığı bir çalışma ortamından ayrılmaya karar vermesi kolay değildi. Ancak son zamanlarda bu bankada karşılaştığım muamele geleceğin habercisi gibiydi. Zor kararı verdim. Danışmanlık derken tesadüfler beni Amerikan Express Bankası Türkiye oluşumuna götürdü. Ancak öte yandan istifa dilekçemi verdikten sonra doğrusu Hüsnü Bey’in arayarak “Metin Bey, ne oldu? Niçin ayrılmak istiyorsunuz?” demesini, “Sizin bu bankada on bir yıl emeğiniz geçmiş, merak etmeyin, tabii kıdem tazminatınız ödenecek, şimdiye kadar ayrılan kimin ödenmedi” demesini beklerdim.
En az beş yıllık bir samimiyetimiz vardı. Tersine personel servisinden istifa dilekçemin üstüne kendi el yazısı ile “Hiçbir ödeme yapılmayacaktır” yazdığını öğrenmiştim. Eşim Zeynep endişeli, bu kadar yılın sonunda hak ettiğimiz bir ödemenin yapılmayacağından kırgındı. Ben ise “Sen merak etme, hakkımı ödeyecek” dedikçe, benim iyimserliğime veriyordu. Oysa benim bildiğim ama Zeynep’in bilmediği bir konu vardı. Gerçekten de Ağustosun ilk günleri, yeni sekreterim telefonda Yapı Kredi Genel Müdürünün beni aradığını söyledi. Özyeğin çok kibar “Ya Metinciğim, sen de bize doğru dürüst veda bile etmeden ayrıldın, gittin. Buradakiler de hata yapmışlar, senin kıdem tazminatını ille yönetim kurulu onayına sunmak gerek diye düşünmüşler. Yarın öğleden sonra gelsen de bir kahve içsek, hem de senin bu tazminat ödemesini yapsak.” Ben de “Tabii memnuniyetle gelirim ama kıdem tazminatım sana sorun oluyorsa, Yapı Kredi’ye helal olsun, almasam da olur” dedim. Tabii ertesi gün kahvelerimizi içerken benim meşhur kıdem tazminatım hesabıma yattı. Ne kadar mı? Tam iki buçuk milyon lira (6.578 dolar, bugünkü satın alma gücüyle yaklaşık 13.000 dolar).
Benim bilip, eşimin bilmediği ve Özyeğin’in bana bu ödemeyi niçin yaptığına gelince! Evrakım önüne gittiği ilk gün Hüsnü Bey benim nerede işe başlayacağımı bilmiyordu. Herhangi bir Türk şirketine gitseydim eminim gene beş kuruş ödetmezdi. American Express Bank’a gittiğimi duyduğu an işin rengi değişti. Yapı Kredi o günlerde sendikasyon kredisine çıkmıştı. Bir diğer deyişle, bir yabancı bankanın başkanlığında bankalar konsorsiyuma davet edilerek Yapı Kredi’ye döviz girdisi sağlanacaktı. İşin ilginç yanı da bu sendikasyonun liderliğini AmEx çekiyordu ve ben de tam bu sıra bu bankada görev almıştım. Adamın hakkı olan kıdem tazminatı için, bel bağlanan dış krediden olmanın bir anlamı yoktu herhalde!
Kaynak: Metin Berk, Zoraki Bankacı, Acar Bilgi Merkezi (ABM) Yayınları
