Bir zamanlar garip ve fakir bir derviş vardır. Devrin padişahı, falan gün, filan ırmağın kenarından geçecekmiş diye haber alınca derviş kendine göre bir plan hazırlar. Gidip o gün ırmağın kenarında oturur. Yırtık pırtık torbasından çıkardığı taş gibi sert ve kuru ekmeğini suya batırıp batırıp yemeye başlar. İçinden de, “Padişah bu halimi görür, rikkate gelir, bir şeyler ihsan eder.” diye geçirir.
Derken hükümdar veziriyle vüzerasıyla görünür. Tam dervişin bulunduğu yere gelince zavallının hiç beklemediği bir söz söyler:
“Maşallah derviş baba! Eğer ekmek yetirebilirsen bol katıklık bulmuşsun!”
Kaynak: Dursun Gürlek, Maziye Bir Bakıver, Timaş Yayınları, 4. Baskı, Kasım 2014.
